نماز در بستر تاریخ ... (قسمت پنجم)

•          نماز در زمان لقمان (سلام ا... علیه)

لقمان حکیم، کسی است که خداوند متعال به جای نبوت و پیامبری، حکمت را که اگر از مقام نبوت بالاتر نباشد، پایین تر هم نیست به او عنایت کرد. قرآن مجید دراین باره می فرماید:«ما به لقمان حکمت را عطا کردیم» خداوند در قرآن یک سوره به نام او بر پیامبر اسلام نازل فرمود و در آن به بعضی از موعظه هایی که لقمان به فرزند خود می نمود اشاره کرده است. او در ضمن نصیحت های خود به فرزندش چهار موضوع بسیار مهم را بیان می کند و می فرماید:«ای پسرم! نماز را به پای دار، امربه معروف و نهی از منکر نما و در مقابل مشکلات و مصیبت ها استقامت کن که این از اساسی ترین کارهاست» (سوره لقمان، آیه7). در این جا، لقمان اول سفارش به نماز می کند و می خواهد به فرزندش و همه ی انسان ها تا روز قیامت بفهماند و بگوید: نماز، مهم ترین پیوند تو با خالق است. نماز، آثار گناه را از جانت می شوید، نور ایمان را در سرای قلبت می نشاند و تو را از فحشا و کارهای زشت باز می دارد.

•         نماز در زمان حضرت داوود (علیه السلام)

بعد از آن که حضرت داوود (علیه السلام) در نبرد پیروز شد، فرمانده سپاه حق، دختر خود را به ازدواج او در می آورد و او را مشاور مخصوص و رازدار خود گردانید. بعد از آن که داوود به سلطنت رسید، خداوند او را به پیامبری برگزید و به او وحی کرد وگفت: «ای داوود! ما تو را خلیفه بر روی زمین قرار دادیم، پس در میان مردم به حق قضاوت کن» (سوره ص، آیه 25). حضرت داوود هنگامی که در محراب عبادت به نماز و تلاوت زبور مشغول می شد، پرندگان، کوه ها، دشت، بیابان و درختان با او تسبیح و ذکر می گفتند. (سوره ص، آیات 17 و 18).

ادامه دارد ...